Genieten, Ervaren en Bezinken

Ik heb helaas weinig gezien wat betreft de andere eilanden van Kaapverdië. Er heerst een monopolie op de vliegmaatschappij en bootreizen duren vaak lang en gaan gepaard met zeeziekte en veel braken. Ze kostte vaak wel maar een derde van de vluchten, maargoed ik had besloten mijzelf puur te richten op Santiago en al haar natuurschoon.

In Praia was 1 echte surfwinkel genaamd ‘Swell d’ Sul’. Hierdoor kwam ik in aanraking met wat lokale surfers, voornamelijk met Viktor een half russische knul die hier is opgegroeid. Hij legde mij uit dat er 2 goede surfspots op Santiago waren, maar helaas allebei aan de andere kant van het eiland op vaak onbegaanbaar gebied waardoor je dus meestal een pick-up wagen met 4 wheel drive nodig hebt om er te komen. Een ander grappig feitje is dat de lokale surfers niet met surfboards surfen maar alleen bodyboard surfen. Hier komt flink wat techniek bij kijken en het verbaasd je hoe leip zij bepaalde tricks kunnen uitoefenen. Van een 360-graden draai tot een over-de-kop-gaande flip. ‘Normaal’ surfen op een groot surfboard staat bekend als ‘een kopje melk’. Een hobby voor de rijkeren die zich een board en auto kunnen veroorloven waardoor alles net wat makkelijker gaat.

Helaas had ik geen board meegenomen naar Cabo, dit zou mij namelijk €150 hebben gekost, ook wist ik niet hoeveel ik er gebruik van had kunnen maken. Maar sinds ik nu locals kende en er toch geregeld goede golven waren, wilde ik toch graag gaan surfen. Gelukkig bestaat CV uit meer dan alleen Santiago, zoals het noord-oostelijk liggend eiland Sal. Als je van mensen hoort dat ze op vakantie gaan naar Kaapverdië, gaan ze meestal hier naar toe. Sal heeft prachtige witte stranden, tiental resorts en goede surfspots met geregeld wind, waardoor het ook veel wind- en kite-surfers aantrekt. Daarnaast zaten er 15 andere nederlandse studenten op stage voor hun minor ‘international development’ aan de hogeschool Rotterdam. Dus besloot ik naar Sal te gaan om een board te scoren en weer even onder de nl-ers te zijn.

Het werd een prachtig weekje met eindeloos zon, strand en genieten. Na 2 maanden van toch wel af en toe eenzaamheid heb ik me lekker kunnen uitleven met uitgaan bij de Calema. Daarnaast even wat heerlijke dagen op het strand gespendeerd waar op Sal de zon nog aangenamer scheen. Ook de zoektocht naar een surfboard is met succes afgerond, eerst een boardje gehuurt voor een uur. Deze beviel achteraf zo goed dat ik hem voor €250 heb gekocht. Helaas heb ik hier bij terugkomst in Praia niks meer aan gehad, er was namelijk geen swell meer en dus ook geen golven tot het einde van mijn verblijf. Op Sal was de armoede misschien wel het meest schrijnend van het land. Er waren 2 stadjes, waarvan één Santa Maria waar zich alle resorts bevonden en Espargos, de hoofdstad waar zelfs sloppenwijken te vinden waren. De resorts stimuleren helaas de lokale economie nauwelijks, aangezien toeristen alles inclusief kunnen krijgen gaan zij niet uiteten in restaurants maar worden ze puur en alleen door overgekomen senegalezen naar hun 'nep' souvenier winkeltjes gelokt, die dus niet eens door kaap-verdiërs worden bemand.

Mijn laatste maandje op Santiago heb ik dus vooral aan onderzoek gespendeerd. Hierover lees je meer in mijn vorige blog. Daarnaast is er natuurlijk wel het een en ander gebeurd. Zo is er op Fogo (betekent Vuur) een kleine vulkaan geërupteerd, dit was al in geen 15 jaar meer gebeurd en alle omwonende mensen werden geëvacueerd. Ongeveer 5 dorpjes zijn helemaal overspoelt met een dikke lavastroom en het hele omringde natuurgebied is totaal verwoest. Er is veel steun en verdriet onder de mensen en kaapverdiërs geven erg veel om hun medemens vandaar dat er veel financiële steun, benefietconcerten en donatieboxen waren. Vanuit een bergje dichtbij mijn huis kon ik vanaf de horizon de grote stofwolken zien hangen en kreeg ik een prachtig uitzicht over Santiago. Ook ben ik één weekend meegenomen door de buren naar hun boerderij net buiten de stad. Alle soorten dieren hadden ze er, ook de parelhoen welke ik nog nooit gezien had. Dit lijkt een kleine combi tussen kalkoen en kip, maar smaakt gewoon naar kip en is afkomstig uit Angola. De broer van de buren beheerde de boerderij en net die middag was er een varken geslacht en bereid in een enorme pan waarin hij onder hoog vuur gefrituurd werd. Ik heb denk ik nog nooit zulk lekker bereid varkensvlees op. Vervolgend was een lokale zanggroep bezig met een optreden, hierbij werd er inheemse slavenmuziek gezongen, welke afstamde van de zondagen waarop ze vroeger vrij waren en bijeen kwamen. Een prachtig schouwspel waarbij ook gedanst werd vanuit strakke bewegingen met de benen en losse heupen. Het ritme werd bepaald door een klankbord tussen de benen, hierop werd keihard gemept. Vroeger werd hiervoor de blote huid van de bovenbenen gebruikt, dat moet enorm pijn hebben gedaan. Zo kwamen mijn dagen uiteindelijk ten einde op Santiago. Nog 1 weekje op Sal verbleven om nog even te kunnen surfen alvorens net voor kerst terug te keren naar Nederland.